Czubajka kania w naturze rośnie na skrajach łąk, polan i lasów. W przeciwieństwie do większości innych grzybów toleruje również stosunkowo suche siedliska. Owocniki pojawiają się zazwyczaj od końca lipca do końca października, w zależności od pogody.

Czubajka kania jest grzybem nie do końca „udomowionym” to znaczy można ją uprawiać jednak do zadowalającego owocnikowania wymaga miejsc zbliżonych do jej naturalnego występowania. Potrzebuje podobnie jak czasznica olbrzymia do prawidłowego wydania owocników kontaktu z roślinami – głównie trawami.

Najbardziej pewną metodą uprawy (praktycznie stuprocentową) jest zaszczepienie grzybnią-przefermentowanego obornika, przygotowanego jak pod grzybnię pieczarki i po etapie przerostu grzybnią, wysadzenia go w odpowiednie miejsca w ogrodzie. Wadą tej metody jest jednak konieczność posiadania sporej ilości obornika, aby dokonać prawidłowej fermentacji.

Inne metody – jednak mniej skuteczne, polegają na bezpośrednim wysadzeniu grzybni, wprost do gruntu – pod korzenie traw. Dużą rolę przy takim szczepieniu odgrywa wybór odpowiednio „przyjaznego” miejsca dla rozwoju grzybni czubajki kani. Miejsce to powinno być bogate w pruchnicę, wapń, krzemiany oraz nie powinno być narażone na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Poniższe metody szczepienia przebiegają jak proces mioryzacji różnymi szczepionkami mikoryzowymi. Mają tym samym podobną skuteczność.

Pierwszy sposób wysadzania tzw „gniazdami” polega na tym, że motyką bądż szpadlem podnosimy darń trawy lub robimy niewielki dołek i wsypyjemy 10-20 ziarenek grzybni w okolice korzonek trawy. Po umieszczeniu grzybni dołek zasypujemy i udeptujemy. Tzw gniazda powinniśmy robić w odległości 0,5-1m im gęściej je robimy tym większa możliwość zaszczepienia. 1litr grzybni wystarcza do zaszczepienia 100-200m2.

Drugi sposób wysadzania na tzw „dywan” stosowany głownie wiosną i wczesną jesienią polega na napowietrzeniu trawnika areatorem (areator rozcina darń w wielu miejscach) i rozrzuceniu -wysianiu, równiomiernie na nim grzybni ziarnistej. Całość przysypujemy cienką warstwą ziemi i walcujemy. W tej metodzie 1 litr grzybni wystardza do zaszczepienia 50-80 m2.

Po dwóch tygodniach od wysadzenia możemy skontrolować kilka miejsc szczepienia i zaobserwować czy strzębki grzybni przechodzą z ziarenek w pobliża korzonków trawy.

W pierwszych tygodniach od posadzenia należy miejsca szczepień delikatnie nawilżać, szczególnie podczas upałów i w okresach bez deszczu.

Grzybnie możemy wysadzać, w zależności od pogody, od kwietnia do końca października. Pierwsze grzyby powinny pojawić się najwcześniej w drugim roku uprawy. W przypadkach niekorzystnej pogody (susza, upały, zalanie uprawy przez ulewy) lub plagi gryzoni uprawa może okazać się niepowodzeniem.

Czasznica jest grzybem nie do końca „udomowionym” to znaczy można ją uprawiać jednak do zadowalającego owocnikowania wymaga miejsc zbliżonych do jej naturalnego występowania. Potrzebuje podobnie jak czubajka kania do prawidłowego wydania owocników kontaktu z roślinami – głównie trawami.

Najbardziej pewną metodą uprawy (praktycznie stuprocentową) jest zaszczepienie grzybnią-przefermentowanego obornika, przygotowanego jak pod grzybnię pieczarki i po etapie przerostu grzybnią, wysadzenia go w odpowiednie miejsca w ogrodzie. Wadą tej metody jest jednak konieczność posiadania sporej ilości obornika, aby dokonać prawidłowej fermentacji.

Inne metody – jednak mniej skuteczne, polegają na bezpośrednim wysadzeniu grzybni, wprost do gruntu – pod korzenie traw. Dużą rolę przy takim szczepieniu odgrywa wybór odpowiednio „przyjaznego” miejsca dla rozwoju grzybni czubajki kani. Miejsce to powinno być bogate w próchnice, wapń, krzemiany oraz nie powinno być narażone na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Poniższe metody szczepienia przebiegają jak proces mioryzacji różnymi szczepionkami mikoryzowymi. Mają tym samym podobną skuteczność.

Pierwszy sposób wysadzania tzw „gniazdami” polega na tym, że motyką bądź szpadlem podnosimy darń trawy lub robimy niewielki dołek i wsypujemy 10-20 ziarenek grzybni w okolice korzonek trawy. Po umieszczeniu grzybni dołek zasypujemy i udeptujemy. Tzw gniazda powinniśmy robić w odległości 0,5-1 m im gęściej je robimy tym większa możliwość zaszczepienia. 1 litr grzybni wystarcza do zaszczepienia 100-200 m2.

Drugi sposób wysadzania na tzw „dywan” stosowany głownie wiosną i wczesną jesienią polega na napowietrzeniu trawnika areatorem (areator rozcina darń w wielu miejscach) i rozrzuceniu -wysianiu, równomiernie na nim grzybni ziarnistej. Całość przysypujemy cienką warstwą ziemi i walcujemy. W tej metodzie 1 litr grzybni wystarcza do zaszczepienia 50-80 m2.

Po dwóch tygodniach od wysadzenia możemy skontrolować kilka miejsc szczepienia i zaobserwować czy strzępki grzybni przechodzą z ziarenek w pobliża korzonków trawy.

W pierwszych tygodniach od posadzenia należy miejsca szczepień delikatnie nawilżać, szczególnie podczas upałów i w okresach bez deszczu.

Grzybnie możemy wysadzać, w zależności od pogody, od kwietnia do końca października. Pierwsze grzyby powinny pojawić się najwcześniej w drugim roku uprawy. W przypadkach niekorzystnej pogody (susza, upały, zalanie uprawy przez ulewy) lub plagi gryzoni uprawa może okazać się niepowodzeniem.

Potrzebne do uprawy:
Klocek ze zdrowego ściętego drzewa liściastego o średnicy 15-20cm lub pień po ściętym drzewie, grzybnia, nylonowy worek lub folia stretch do owinięcia klocka, parafina lub wosk do zaślepienia otworów po szczepieniu.
Miejsce uprawy:
wilgotne zacienione miejsce w ogrodzie, osłonięte od wiatru oraz bezpośredniego działania promieni słonecznych. Uprawa nie może być narażona na działanie palącego słońca.
W pomieszczeniach zamkniętych uprawę możemy prowadzić cały rok.

Klocki ściętego drewna tniemy na 20-50 cm długości. Krótszy klocek zostanie szybciej skolonizowany lecz będziemy z niego mniej grzybów. Możemy kłody szczepić na kilka sposobów np: „na rzaz” lub „otwór”. W pierwszym przypadku robimy w klocku kilka nacięć np piłą spalinową na 1/3 grubości pniaka. W nacięciach umieszczamy grzybnię ziarnistą, którą należy zabezpieczyć przed wysychaniem oraz szkodnikami ( ślimaki, muszki) np taśmą klejącą. W drugim przypadku wiercimy wiertłem do drewna otwory w rozstawie ok 20 cm w których umieszczamy grzybnie ziarnistą albo grzybnie na kołkach – wygodniejsze rozwiązanie. Otwory również zabezpieczamy przed wysychaniem np: parafiną lub woskiem pszczelim. Zaszczepione kłody na czas przerostu, umieszczamy w foliowym worku, w którym robi się kilka niewielkich dziurek dla wymiany powietrza. Możemy również klocki owinąć folią stretch. Zaszczepione klocki umieszczamy w miejscu, w którym temperatura oscyluje 20-24°C. Gdy szczepimy latem, klocki możemy umieścić na zewnątrz w cienistym miejscu. Szczepiąc kilka pni na raz możemy z nich zrobić stertę. Nakrywamy ją np. plandeką pod którą będą przerastać.
Innym sposobem na przerastanie klocków jest umieszczenie ich w głębokim dołku, na spodzie którego umieszczamy folie. Bezpośrednio na foli kładziemy klocki zaś dół zakrywamy deskami lub folią i gałęziami. Czas przerastania pniaków grzybnią trwa kilka miesięcy. Uzależniony jest od ilości użytej grzybni, temperatury a przede wszystkim rodzaju użytego drewna. Drewno twarde grzybnia przerasta dłużej niż miękkie.
Przerośnięte klocki wyjmujemy z worka i ustawiamy w odpowiednim miejscu w ogrodzie. Możemy je wkopać do 1/3 wysokości do ziemi aby grzybnia pobierała wilgoć z podłoża. Pamietajmy aby miejsce dla owocowania było wilgotne ale nie mokre. Gdy wkopany pień będzie „stał w wodzie” to grzybnia w krótkim czasie zginie. W czasie ciepłych i upalnych dni dobrze jest podlewać okolice uprawy.
Tak przygotowane i przerośnięte pnie będą „owocować” nam wiosną oraz jesienią a czasami nawet chłodnym latem lub ciepłą zimą. Jest to uprawa najbardziej zbliżona do naturalnych warunków w jakich wyrasta boczniak ostrygowaty. Podczas pierwszego roku zbiory nie są tak obfite jak podczas 2-3 roku uprawy. Na drewnie miękkim boczniak ostrygowaty plonuje średnio 3-4 lata natomiast na drewnie twardym 5-7 lat. Gdy grzybnia rozłoży klocki, możemy je dać na kompost lub spalić.
Boczniaki zbieramy całymi karpami, gdy brzegi kapeluszy zaczynają się prostować.
UPRAWA NA SŁOMIE, TROCINACH
Potrzebne do uprawy.
Siekana pszeniczna, pszenżytnia, żytnia lub rzepakowa słoma ( jęczmienna i owsiana nie są polecane). Boczniak dobrze się rozwija również na trocinach z drzew liściastych, ząrbkach czy różnego rodzaju odpadach papierowych.
Pomieszczenia do uprawy.
Miejsce z temperaturą od 8 °C do 18 °C (optymalnie ok 10°C) dla boczniaka ostrygowatego, 16-20°C dla boczniaka mikołajkowego i 18-24°C dla boczniaka cytrynowego. Przy uprawie konieczne jest światło naturalne bądź sztuczne przez 10 godzin na dobę oraz wysoka wilgotność i świeże powietrze (np. komórki, garaże, piwnice, ziemianki, altanki itp.).
Przygotowanie podłoża.
Do przygotowania podłoża używamy słomy bardzo dobrej jakości, suchej, bez zapleśnień i zanieczyszczeń. W pierwszej kolejności słomę należy posiekać (im mniejsze kawałki słomy tym lepiej), następnie włożyć ubijając do mocnych foliowych worków i zalać gorącą wodą, aby cała słoma była zanurzona. Worek zawiązujemy sznurkiem. Tak przygotowane worki z zalaną słomą pozostawiamy na ok 12 godzin. Po tym okresie w spodniej części worka robimy dziurki, aby cała woda mogła swobodnie wyciec (najlepiej obciąć dolne rogi worka). Namoczoną słomę w worku bez wody najlepiej jest pozostawić jeszcze na 24 godziny w temperaturze 45°C.
Gdy nie mamy mocnych worków foliowych słomę możemy sparzyć w jakimś dużym naczyniu bądź wannie. Idealnie byłoby przeprowadzić pasteryzację nawilżonej słomy np. w parniku na ziemniaki przez 4-6 godz w temp. 60-65°C.
Szczepienie grzybnią
Do szczepienia przystępujemy gdy słoma schłodzi się do ok 25°C. Samo szczepienie należy wykonywać w czystym pomieszczeniu zachowując wysoką higienę miejsca pracy. Gdy grzybnia, którą chcemy szczepić, nie jest sypka tylko zbita należy ją rozdrobnić. W kontakcie z grzybnią najlepiej stosować jednorazowe rękawiczki, aby jej przypadkowo nie skazić.
Rozdrobnioną grzybnię mieszamy w worku z nawilżoną słomą i mocno ubijamy, aby nie było pustych przestrzeni. Worek zawiązujemy ponownie sznurkiem i robimy kilka do kilkunastu dziurek średnicy 1,5-2 cm w odstępach 20cm. (możemy np. dokonać nacięć krzyżowych nożykiem do tapet).
1 litr grzybni ziarnistej wystarcza do zaszczepienia 20-30 kg mokrej słomy. Najlepiej używać worków, których średnica po napełnieniu i ubiciu słomy ma ok 30-35 cm.
Przerastanie podłoża.
Worek z zaszczepionym substratem układamy w ciepłym czystym miejscu z temperaturą 20-25°C. W tej fazie nie ma znaczenia czy w pomieszczeniu jest światło czy go nie ma. Gdy temperatura jest niższa czas przerostu podłoża będzie się wydłużał. Nie wolno jednak dopuścić, aby w worku z podłożem temperatura wzrosła powyżej 30 stopni ponieważ grzybnia wtedy zamiera. Dobrze przygotowany substrat pozostawiony w optymalnej temperaturze przerasta grzybnią 14dni.
Prawidłowo przerośnięty substrat poznamy po równomiernym opanowaniu grzybnią (równomiernie zmieni kolor na jaśniejszy- zabieli się). Jeśli w workach pokaże się zielona pleśń, oznacza to że źle przygotowaliśmy słomę, albo nie zachowaliśmy dostatecznej higieny przy szczepieniu.
Zbiory, plony
Aby przerośnięte podłoże wydało nam zadawalającą liczbę owocników konieczne jest przeprowadzenie tzw szoku przez radykalne obniżenie temperatury w pomieszczeniu do ok 12 °C, bądź wystawieniu podłoża (wiosną, jesienią, zimą) na kilka dni czy nocy na zewnątrz. Zmrożenie substratu nie wpływa negatywnie na plonowanie.
Po schłodzeniu worki umieszczamy w pomieszczeniu o temp ok 15°C. .Po kilku dniach na powierzchni słomy w otworach powinny pojawić się zawiązki grzybów. Gdy w otworach zaczną pojawiać się owocniki od tego momentu konieczne jest światło ok 10 godz na dobę oraz wietrzenie – dostęp świeżego powietrza. Należy cały czas pamiętać o wysokiej wilgotności powietrza np. przez zlewanie wodą posadzki .
Boczniaki wyrastają z otworów w tzw karpach. Gdy brzegi kapeluszy zaczynają się u większości grzybów prostować, zbieramy grzyby. Grzyby należy delikatnie wykręcać całymi karpami tak, aby w dziurkach z których wyrósł była ponownie widoczna słoma. Nie należy odcinać karp nożem.
Boczniak owocunikuje rzutami w odstępach kilkutygodniowych po sobie. Wielkość zbiorów z każdym kolejnym rzutem jednak maleje. Podłoże wystarcza zazwyczaj na 4-5 rzutów (3-4 miesiące uprawy).

Instrukcja uprawy – grzybnia ziarnista

Wymagany sprzęt:

– trociny drzew liściastych

– grzybnia ziarnista

– specjalne worki do uprawy grzybów (worki do kupienia na www.planto.eu)

– szybkowar

– wiadro lub pojemnik do mieszania trocin

Przygotowanie podłoża:

Do uprawy stosuje się trociny z  drzew liściastych. Podłoże z trocin wymaga wzbogacenia w łatwo dostępne białko i węglowodany (otręby pszenne lub śruty z ziarna zbóż). Dodatki te nie powinny stanowić więcej niż 10-20% podłoża. Podłoże z trocin wymaga także przed odkażaniem nawilżenia wodą do wilgotności 60%  (na każdy 1 kg trocin użyj 1,5-1,7 litra wody). Wymieszaj trociny z wodą i umieść w workach przeznaczonych do uprawy grzybów (są to worki odporne na wysoką temperaturę oraz posiadają specjalny filtr który umożliwia wymianę gazową podłoża).

Umieść torby w szybkowarze. Użyj dwóch talerzy jednego, aby zapobiec bezpośredniemu kontaktowi torebek z dnem szybkowaru, a drugiego jako obciążenie od góry, aby torba nie zablokowała zaworu bezpieczeństwa.

Sterylizuj ciśnieniowo torby przez trzy godziny pod ciśnieniem 15 psi. Następnie wyłącz podgrzewanie i pozwól wysterylizowanemu podłożu ostygnąć w szybkowarze przez co najmniej 8 godzin.

Szczepienie podłoża grzybnią:

Jest to najbardziej kluczowy moment w przygotowaniu substratu ponieważ wymaga sterylnych warunków, aby nie doszło do zakażenia. Zanim zaczniesz, wytrzyj wszystkie powierzchnie robocze alkoholem 70%.

Upewnij się, że twoje podłoże ostygło wystarczająco, ponieważ wysokie temperatury mogą zabić grzybnię.

Ważne jest, aby działać szybko, ale delikatnie. Noś świeżo wyprane ubrania. Dobrze umyj ręce i użyj środka dezynfekującego do rąk (dobrze sprawdza się alkohol 70%). Unikaj tworzenia zakłóceń powietrza. Grzybnie i torby z substratem wystaw tak krótko, jak to możliwe  na działanie powietrza zewnętrznego.

Otwórz torebkę z substratem od góry i wsyp trochę rozdrobnionej grzybni. Z reguły grzybni dodaje się w ilości od 5% do 10% wagi substratu . Tak więc do substratu o wadze 2,5 kg zwykle dodaje się od 125 do 250 g grzybni na ziarnie.

W idealnym przypadku do uszczelnienia górnej części worka z substratem stosuje się zgrzewarkę impulsową (zgrzewarkę). Niektóre domowe zgrzewarki próżniowe mają również wbudowaną zgrzewarkę, którą można użyć. Alternatywnie możesz skręcić samą górę torby, złożyć ją raz (aby poprawić uszczelnienie), a następnie zamknąć za pomocą opaski samozaciskowej.

Teraz, gdy worek jest zamknięty, grzybnie należy wymieszać  z podłożem tak równomiernie, jak to możliwe. To jeden z powodów, dla których warto zostawić dużo pustej przestrzeni w torbie.  Od tego momentu worek można zwinąć/masować, aby kontynuować mieszanie grzybni. Gdy grzybnia jest dobrze wymieszana, podłoże powinno zostać „ubite” na blacie stołu, z powrotem w solidny blok.

Inkubacja

Po zaszczepieniu substraty są gotowe do inkubacji. To dość prosty krok. Umieść bloki w czystym pomieszczeniu lub pojemniku, takim jak pojemnik z pokrywką / pudełko do przechowywania, i inkubuj je w temperaturze około 18 do 25°C, do czasu, gdy grzybnia rozprzestrzeni się równomiernie po całym podłożu.

Czasy inkubacji różnią się w zależności od gatunku, jakości grzybni, temperatury itp. Proces może trwać od 2 do 16 tygodni.

Gdy substrat zostanie w pełni skolonizowany przez grzybnię, jest już gotowy do wydania owocników. Poszczególne gatunki różnią się wymaganiami co do upraw, dlatego zapraszamy po szczegółowe informacje na www.planto.eu.

Instrukcja szczepienia drewna za pomocą grzybni na kołkach

Szczepienie drewnianych kłód lub pniaków za pomocą grzybni na kołkach możemy robić przez cały rok. W czasie, gdy grzybnia nie skolonizuje drewna, należy ją przechowywać w dodatniej temperaturze.

W zależności od gatunku, grzyby owocują przez kilka sezonów, aż do wykorzystania wszystkich składników odżywczych z drewna.

Zalecany sprzęt:

kłoda drewna (długość 90 – 120 cm)
piła do drewna
wanna lub beczka do moczenia
wiertarka i wiertło 9 mm
grzybnia na kołkach (drewniane kołki, w pełni skolonizowane grzybnią)
torba z juty, folia spożywcza, stretch.
wosk uszczelniający
młotek

Przygotowanie:

Jakość drewna ma kluczowe znaczenie dla udanej uprawy. Po ścięciu drewna
pamiętaj, aby przechowywać go w suchym miejscu przez 2 -3 tygodnie, a następnie przygotować w następujący sposób:

namoczyć całą kłodę przez 2-3 dni w wannie i pozostawić do wyschnięcia na zewnątrz na jeden dzień. Używaj kłód drewnianych z korą o średnicy 20-35 cm i długości 90-120 cm.
Zamówioną grzybnię na kołkach należy odstawić na 2 lub 3 dni do temperatury pokojowej (maksymalnie 28°C ), aby dać grzybni czas na regenerację.  Jeśli planujesz użyć grzybni w późniejszym terminie to należy ją  przechowywać w lodówce w temp. 2 – 5°C.

Szczepienie drewna:

Przed szczepieniem odetnij dwu centymetrowe kawałki z każdego końca drewnianej kłody i wyrzuć je. Minimalizuje to zanieczyszczenie i wzrost niepożądanych grzybów czy pleśni. Wokół pniaka wywierć równolegle otwory na głębokość 4-5 cm. Nie spiesz się oraz nie dociskaj zbyt mocno wiertarki, ponieważ jeśli drewno zbyt mocno się nagrzeje, to może to wpłynąć na jego jakość. Teraz miejsce wiercenia umieść kołki zaszczepione grzybnią. Zalecamy szczepić  również miejsca  ze wcześniej wyciętych powierzchni, aby uzyskać jeszcze lepsze wyniki.

Jak tylko cała kłoda zostanie zaszczepiona, zamknij otwory woskiem uszczelniającym. Najprostszą metodą jest nałożenie pędzlem ciepłego, płynnego wosku i zanurzenie odciętych końcówek.

Wzrost grzybni
W celu prawidłowego rozwoju grzybni pnie zawiń w wilgotne worki jutowe lub stretch ( zadaniem foli jest powstrzymanie zbyt szybkiego wysychania drewna) i umieść w zacienionym miejscu, w ogrodzie lub w dobrze wentylowanej piwnicy przez około 10 tygodni.
Worki jutowe muszą pozostać wilgotne. Faza przerostu kończy się, gdy zobaczymy w miejscach szczepień biały nalot – grzybnię.

Pielęgnacja w ogrodzie
Jak tylko kłody zostaną w pełni skolonizowane grzybnią , wykop otwór w ogrodzie o głębokości 15 cm i umieść kłodę w pozycji pionowej.

Do uprawy na balkonie wykorzystaj doniczki wypełnione piaskiem lub kamieniami. Pamiętaj, aby drewno i gleba wokół  drewnianych klocków były co jakiś czas podlewane.
Owocniki rozwijają się w ciągu roku o różnych porach w zależności warunków atmosferycznych, jaki i gatunku grzyba.

Specjalne wskazówki dotyczące Lentinula edodes (Shiitake)
Shiitake nie potrzebuje kontaktu z glebą. Kłody można również umieścić i przymocować do ogrodzenia.
Zalecamy używanie bali drewnianych (z korą) o długości około 90 – 120 cm
i średnicy około 15-20 cm.
Aby pobudzić drewno do wydania owocników, należy je odpowiednio przygotować:

zanurz je w zimnej wodzie na 24 h (kłoda powinna być całkowicie zalana wodą).  Po namoczeniu uderzaj (rzucaj)  kłodą o betonową powierzchnię.  Po około 14 dniach powinny pojawić się pierwsze zalążki grzybów. Po zbiorach odstaw kłodę na 6 -10 tygodni, potem można powtórzyć całą procedurę z namaczaniem i rzucaniem!

Zimowanie
Aby uchronić kłody przed mrozem, wystarczy na zimę zawinąć je w worki jutowe.

Szkodniki
Ślimaki uwielbiają grzyby! Aby te żarłoczne stworzenia nie zniszczyły całości
upraw, zalecamy zbudowanie ogrodzenia ślimaka wokół kłody. Nie używaj przynęty na ślimaki jak i innych  chemicznych substancji zwalczające szkodniki, trucizna może trafić do owocników grzybów!

INSTRUKCJA UPRAWY – GOTOWE PODŁOŻE TROCINOWE PRZEROŚNIĘTE GRZYBNIĄ

Uprawa grzybów w pomieszczeniu na substracie trocinowym to świetna metoda hodowli grzybów kochających drewno. Zaletą jest również szybki plon i większą spójnością niż uprawa na drewnianych kłodach na zewnątrz która może zająć rok lub dłużej aby uzyskać plon. W tym przypadku substraty mogą zacząć wydawać owocniki już po kilku tygodniach. Podłoża na bazie trocin są podstawową metodą produkcji stosowaną przez małych i dużych komercyjnych hodowców grzybów smakowych i leczniczych, oprócz pieczarek rosnących na kompoście.

Aby w pełni cieszyć się własną domową uprawą należy spełnić kilka podstawowych warunków:

WILGOTNOŚĆ: Optymalna wilgotność  uprawy różni się nieznacznie w zależności od gatunku ale należy dążyć do wilgotności na poziomie 80% do 90%. Jeśli nie jesteś w stanie zmierzyć wilgotności nie przejmuj się pamiętaj tylko, że potrzebujesz  wilgotnego środowiska, aby Twoje grzyby mogły owocować bez wysychania i pękania. Z drugiej strony zbyt duża wilgotność może spowodować nasiąkanie wodą grzybów i uczynić je podatnymi na zanieczyszczenie.

WYMIANA POWIETRZA: Jest to bardzo krytyczny aspekt pomyślnego owocnikowania grzybów. Wymiana powietrza jest wymagana do odprowadzenia CO2 wydalanego przez grzyby i uzupełnienia zapasów świeżego powietrza (tlenu), aby umożliwić pomyślny wzrost. Uprawa grzybów w zamkniętej przestrzeni bez odpowiedniej wentylacji (na przykład w plastikowych pojemnikach) stworzy grzyby z długimi słabymi nogami i małymi kapeluszami. Dodatkowo delikatny przepływ powietrza zapobiega gromadzeniu się wilgoci na grzybach.

TEMPERATURA: W tabli poniżej przedstawione są temperatury uprawy poszczególnych gatunków grzybów. Zalecamy nie przekraczać maksymalnych wskazań natomiast jeśli będą niższe to nie przejmuj się gdyż spowoduje to tylko wolniejszy wzrost.

ŚWIATŁO: Grzybnia nie potrzebuje światła aby rosnąć i przetrwać ale potrzebują światła by wydać zdrowe niezdeformowane owocniki.  Grzyby uprawiane w ciemności lub przy bardzo słabym oświetleniu mają zwykle blady kolor i przejawiają skłonność do dziczenia. Pojedyncza żarówka energooszczędna lub żarówka LED lub odrobina naturalnego światła przez kilka godzin dziennie jest całkowicie wystarczająca do uprawy grzybów.