UPRAWA NA DREWNIE

Potrzebne do uprawy:

Klocki, kłody i pnie drzew liściastych 1-3 miesięcy po ścięciu o średnicy 10-20cm, grzybnia, nylonowy worek lub folia stretch do owinięcia klocka, parafina lub wosk do zaślepienia otworów po szczepieniu.

Miejsce uprawy:

wilgotne i zacienione miejsce w ogrodzie, osłonięte od wiatru oraz bezpośredniego działania promieni słonecznych.

Samo szczepienie przebiega podobnie jak byśmy szczepili boczniaka ostrygowatego.

Klocki ściętego drewna tniemy na 20-50 cm długości. Krótszy klocek zostanie szybciej skolonizowany lecz będzie z niego mniej grzybów. Możemy kłody szczepić na kilka sposobów np: „na rzaz” lub „otwór”. W pierwszym przypadku robimy w klocku kilka nacięć np piłą spalinową na 1/3 grubości pniaka. W nacięcia wpychamy grzybnię ziarnistą, którą należy zabezpieczyć przed wysychaniem oraz ślimakami np taśmą klejącą. W drugim przypadku wiercimy w pniaku otwory w rozstawie ok 10-20 cm, w których umieszczamy grzybnie ziarnistą albo grzybnie na kołkach – wygodniejsze rozwiązanie. Otwory również zabezpieczamy przed wysychaniem np: parafiną lub woskiem pszczelim.

Zaszczepione kłody na czas przerostu, umieszczamy w foliowym worku, w którym robimy kilka niewielkich dziurek dla wymiany powietrza. Możemy klocki również owinąć folią stretch. Zaszczepione klocki umieszczamy w miejscu, w którym temperatura wynosi ok 20 stopni. Gdy szczepimy latem, klocki możemy umieścić na zewnątrz w cienistym miejscu. Gdy szczepimy kilka klocków razem możemy z nich zrobić stertę. Okrywamy ją np. plandeką pod którą będą przerastać.

Innym sposobem na przerastanie klocków jest umieszczenie ich w głębokim dołku, na spodzie którego umieszczamy folie. Na foli kładziemy klocki zaś dół zakrywamy deskami lub folią i gałęziami. Czas przerastania klocka grzybnią trwa kilka miesięcy. Uzależniony jest od ilości użytej grzybni, temperatury a przede wszystkim rodzaju użytego drewna. Drewno twarde grzybnie przerastają dłużej niż miękkie.

Przerośnięte klocki najlepiej wkopać częściowo do ziemi w cienistym wilgotnym miejscu w ogrodzie. Zimówka wydaje owocniki gdy temperatura spadnie poniżej 10 stopni zaś jej owocowanie trwa do stałych mrozów. Grzyby mogą nam się pojawić nawet podczas długotrwałych zimowych odwilży, jednak „pełne” owocowanie zacznie się ponownie w marcu i powinno trwać gdzieś do połowy kwietnia. Podczas okresów ciepłych i suchych należy uprawę podlewać aby zbytnio nie przeschła. Możemy ją również dodatkowo zacieniować. Jesienią na ogół w drugiej połowie października „klocki” wydają ponownie owocniki – zależnie od warunków pogodowych.

Uprawa daje nam grzyby w zależności od rodzaju i twardości drewna średnio 3-6 lat.

Zimówka wyrasta gromadnie dlatego zawsze zrywamy całe karpy, gdy większość kapeluszy nie jest jeszcze wyprostowana. Do celów kulinarnych nadają się tylko kapelusze ponieważ trzonki są zbyt łykowate.

UPRAWA NA SIECZCE, TROCINACH

Potrzebne do uprawy
sieczka słomiana lub trociny drzewa liściastego (materiał powinien być „zdrowy” i czysty bez jakichkolwiek zapleśnień), grzybnia ziarnista, worki foliowe wysokotemperaturowe np: do pieczenia w piekarniku, korek z waty oraz niewielką ilość otręb pszennych stanowiących dodatek białkowy do substratu z trocin.

Przygotowanie podłoża.
Drobno siekaną słomę lub trociny z drzewa liściastego zanurzamy w wodzie na ok 24 godziny (1 dzień), aby dobrze się nawilżyły. Przygotowywany substrat lepiej się namoczy jeśli zalejemy go ciepłą wodą. Drugiego dnia po etapie moczenia podłoża pozostawiamy go, aby okapało z nadmiaru wody. Prawidłowa wilgotność podłoża powinna zawierać się między 65-70% wilgotności (gdy ściśniemy substrat w ręce wyleci kropelka wody). Tak nawilżone podłoże sypiemy do worków. Jeśli podłoże robimy z trocin mieszamy je z nawilżonymi otrębami pszennymi (ok 5-10% objętości substratu) i zawiązujemy. Worki napełniamy do 2/3 ich objętości, aby w worku było miejsce na wymieszanie podłoża z grzybnią.
Tak przygotowane i napełnione worki wkładamy do garnka z wodą i gotujemy ok 1 godziny. Następnie worek wyjmujemy i pozostawiamy aby ostygł. Po ostygnięciu czynność gotowania powtarzamy jeszcze raz lub dwa. Zamiast w wodzie możemy worki gotować na parze zwiększając wtedy czas pasteryzacji do 1,5 godziny.

Szczepienie grzybnią.
Grzybnię, gdy jest „zbita” a nie sypka, należy rozkruszyć na jak drobniejsze ziarnka. W czystym pomieszczeniu, gdzie nie ma zanieczyszczeń i pleśni, otwieramy ostudzony worek z podłożem i mieszamy z grzybnią w stosunku 3-5% objętości substratu. Tak zmieszane i przygotowane podłoże ubijamy, aby stanowiło jedną całość, zamykamy worek przez watowy korek aby kultura mogło oddychać.

Przerost podłoża.
Worki na czas przerostu układamy w czystym pomieszczeniu w temperaturze ok 20-25 stopni C. Podłoże powinno przerosnąć grzybnią po 3 tygodniach. Czas przerastania jest uzależniony od ilości grzybni, temperatury przerosty oraz rodzaju użytego materiału na podłoże. Podczas przerostu nie ma znaczenia czy w pomieszczeniu jest światło, czy go nie ma.

Tworzenie owocników
Aby na przerośniętym grzybnią substracie zaczęły wiązać się grzyby, musimy wywołać szok temperaturowy – podłoże przenosimy do pomieszczenia z temperaturą 8-14°C. W takiej temperaturze po ok dwóch tygodniach pojawią się owocniki. Temperatura może być niższa ale nie może być wyższa. Zimówka rośnie nawet w granicach 0°C, jednak tempo wzrostu wydłuża się kilkakrotnie.
Do prawidłowego wytworzenia i ukształtowania owocników potrzebuje światła ok 300-500 lux 8 godz na dobę.

Zimówka aksamitnotrzonowa (Flammulina velutipes, Penízovka sametonohá, Enoki).

UPRAWA NA DREWNIE

Potrzebne do uprawy:

Świeże pnie, klocki i gałęzie drzew liściastych o średnicy ok 10cm, grzybnia, parafina lub wosk do zaślepienia otworów po szczepieniu.

Miejsce uprawy:

wilgotne zacienione miejsce w ogrodzie, osłonięte od wiatru oraz bezpośredniego działania promieni słonecznych. W czasie przerostu tunel foliowy, szklarnia, inspekt lub inne ciepłe wilgotne miejsce w pomieszczeniu.

Klocki, pnie czy gałęzie najbardziej odpowiednie do uprawy ucha judaszowego są 1-4 miesięcy po ścięciu drzewa liściastego. Srednica takich klocków powinna byc w granicach 10cm zaś najbardziej odpowiednia długość ok 1 metra. W związku z tym iż klocki są długie i cienkie wiercimy w nich otwory 10-15mm co 10-15cm i zapełniamy je grzybnią ziarnistą. Gdy mamy grzybnię na kołkach wiercimy otwór o takiej samej średnicy co kołki i długości 5-10 mm większej. Gdy umieścimy grzybnie w otworach zabezpieczamy ją przed wysychaniem parafiną lub pszczelim woskiem.

Tak zaszczepiony klocek do przerośnięcia umieszczamy w tunelu foliowym, szklarni itp. Temperatura przerostu powinna być wysoka ok 28 stopni celsjusza. Należy również zapewnić wysoką wilgotność.

Przerośnięte klocki możemy umieścić wczesną wiosną i póżną jesienią w tunelu foliowym lub szklarni. Latem natomiast mogą być składowane bezpośrednio w ogrodziew miejscu cienistym i osłoniętym od wiatru. W każdym przypadku należy pamiętać, aby klocki chronić przed wysychaniem oraz większymi mrozami. Podczas silnych mrozów powinniśmy przenieść klocki w miejsce gdzie temp. nie spada poniżej -5 stopni lub zabezpieczać jak inne rośliny ogrodowe.

Aby przerośnięte klocki pobudzić do wydania owocników można zanurzyć na 1-2 dni w wodzie o temp. 10-15stopni. Tak namoczone klocki umieszczamy na miejscu uprawy. Klocki z przerośniętą grzybnią shiitake możemy również wkopać w ziemię na głebokość ok. 20 cm skąd grzybnia bedzie czerpać m.in wilgoć.

Owocniki ucha judaszowego mają chrupkowatą konsystencję bez wyrażnego smaku. Cenione są min w kuchni chińskiej – znane jako grzyby Muun. Nadają się doskonale do suszenia, po namoczeniu przybierają pierwotną chrupkowatą konsystencję.

UPRAWA NA SŁOMIE , TROCINY

Potrzebne do uprawy
sieczka słomiana lub trociny drzewa liściastego (materiał powinien być „zdrowy” i czysty bez jakichkolwiek zapleśnień), grzybnia ziarnista, worki foliowe wysokotemperaturowe np: do pieczenia w piekarniku, korek z waty oraz niewielką ilość otręb pszennych stanowiących dodatek białkowy do substratu z trocin.

Przygotowanie podłoża.
Drobno siekaną słomę lub trociny z drzewa liściastego zanurzamy w wodzie na ok 24godziny (1 dzień), aby dobrze się nawilżyły. Przygotowywany substrat lepiej się namoczy jeśli zalejemy go ciepłą wodą. Drugiego dnia po etapie moczenia podłoża pozostawiamy go, aby okapało z nadmiaru wody. Prawidłowa wilgotność podłoża powinna zawierać się między 65-70% wilgotności (gdy ściśniemy substrat w ręce wyleci kropelka wody). Tak nawilżone podłoże sypiemy do worków. Jeśli podłoże robimy z trocin mieszamy je z nawilżonymi otrębami pszennymi (ok 5-10% objętości substratu) i zawiązujemy. Worki napełniamy do 2/3 ich objętości, aby w worku było miejsce na wymieszanie podłoża z grzybnią.
Tak przygotowane i napełnione worki wkładamy do garnka z wodą i gotujemy ok 1 godziny. Następnie worek wyjmujemy i pozostawiamy aby ostygł. Po ostygnięciu czynność gotowania powtarzamy jeszcze raz lub dwa. Zamiast w wodzie możemy worki gotować na parze zwiększając wtedy czas pasteryzacji do 1,5 godziny.
Szczepienie grzybnią.
Grzybnię, gdy jest „zbita” a nie sypka, należy rozkruszyć na jak drobniejsze ziarnka. W czystym pomieszczeniu, gdzie nie ma zanieczyszczeń i pleśni, otwieramy ostudzony worek z podłożem i mieszamy z grzybnią w stosunku 3-5% objętości substratu. Tak zmieszane i przygotowane podłoże ubijamy, aby stanowiło jedną całość, zamykamy worek przez watowy korek aby kultura mogło oddychać.
Przerost podłoża.
Worki na czas przerostu układamy w czystym pomieszczeniu w temperaturze ok 25 stopni C. Podłoże powinno przerosnąć grzybnią po 2-4 tygodniach. Czas przerastania jest uzależniony od ilości grzybni, temperatury przerosty oraz rodzaju użytego materiału na podłoże. Podczas przerostu nie ma znaczenia czy w pomieszczeniu jest światło, czy go nie ma.
Tworzenie owocników.
Gdy podłoże zostanie przerośnięte przez grzybnię, należy ponacinać lub całkowicie zdjąć worek foliowy (przerośnięte grzybnią podłoże stanowi zbity, jednolity blok). Kultura najlepiej owocnikuje przy wysokich temperaturach 25-30 stopni C oraz wysokiej wilgotności powietrza na poziomie 90%. W uprawie na zewnątrz najlepiej wykorzystać do tego celu zacieniony tunelik foliowy, szklarenkę czy oranżerię w której zapewnimy wysoką wilgotność. Należy jednak pamiętać, że nie możemy kultury wystawiać na bezpośrednie działanie promieni słonecznych a temperatura nie może być wyższa od 32-35stopni C.
Jeśli chcemy uprawiać grzyby w domu zalecamy wylać na tackę trochę wody zaś substrat położyć na talerzyku, aby nie miał bezpośrednio kontaktu z wodą. Wszystko nakrywamy przeźroczystą folią dla zapewnienia wysokiej wilgotności powietrza. Można również do tego celu zaadaptować większe akwarium. Podłoże ucha judaszowego do wytworzenia owocników potrzebuje dostępu światła.
Ucho bzowe, ucho Judaszowe (Hirneola auricula-judae, syn. Auricularia auricula-judae) – grzyb muun.

UPRAWA NA DREWNIE

Potrzebne do uprawy:

Świeże pnie, klocki i gałęzie drzew liściastych o średnicy 10-15 cm, grzybnia nylonowy worek lub folia stretch do owinięcia klocka, parafina lub wosk do zaślepienia otworów po szczepieniu.

Miejsce uprawy:

wilgotne zacienione miejsce w ogrodzie, osłonięte od wiatru oraz bezpośredniego działania promieni słonecznych. Uprawa nie może być narazona na działanie palącego słońca. W okresie wiosennym podczas niskich temp. do przerostu możemy wykorzystać tunel foliowy lub szklarenkę.

W pomieszczeniach grzyby shiitake możemy uprawiać przez cały rok.

Klocki, pnie czy gałęzie najbardziej odpowiednie do uprawy shiitake są 1-4 miesięcy po ścięciu drzewa liściastego. Srednica takich klocków powinna oscylować w granicach 10-15cm zaś najbardziej odpowiednia długość ok 1 metra. W związku z tym, iż klocki są długie i cienkie wiercimy w nich otwory 10-15mm co 10-15cm i zapełniamy je grzybnią ziarnistą. Gdy mamy grzybnię na kołkach wiercimy otwór o takiej samej średnicy co kołki i długości 5-10 mm większej. Gdy umieścimy grzybnie w otworach zabezpieczamy ją przed wysychaniem parafiną lub pszczelim woskiem.

Tak zaszczepiony klocek owijamy folią, wkładamy do worka lub układamy w cienistym miejscu w tunelu foliowym czy szklarence. Należy zapewnić wysoką wilgotność oraz nieco wyższą temp niż przy boczniaku 22-28stopni. Grzybnia shiitake przerasta klocek średnio 6-12 misięcy zależnie od warunków oraz rodzaju szczepionego drewna.

Przerośnięte klocki możemy umieścić wczesną wiosną i póżną jesienią w tunelu foliowym lub szklarni. Latem natomiast mogą być składowane bezpośrednio w ogrodzie w miejscu cienistym i osłoniętym od wiatru. W każdym przypadku należy pamiętać aby klocki chronić przed wysychaniem oraz większymi mrozami. Podczas silnych mrozów powinnyśmy przenieść klocki w miejsce gdzie temp. nie spada poniżej -5 stopni lub zabezpieczać je jak inne rośliny ogrodowe.

Aby przerośnięte klocki pobudzić do wydania owocników należy zanurzyć je na 1-2 dni w wodzie o temp. 10-15stopni. Tak namoczone klocki umieszczamy na miejscu uprawy. Klocki z przerośniętą grzybnią shiitake możemy również wkopać w ziemię na głebokość ok. 20 cm skąd grzybnia bedzie czerpać m.in wilgoć. Po każdym zbiorze dajemy grzybni na klocku miesiąc odpocząć po czym znowu zanurzamy w zimnej wodzie na 1-2 dni.

Shiitake zbiera się gdy kapelusz grzyba ma ok 5-7 cm i gdy końce kapelusza śą jeszcze podwinięte do środka. Z zebranych grzybów odcinamy trzonek ok 2 cm od kapelusza.

UPRAWA NA TROCINACH

Potrzebne do uprawy.
Sieczka słomiana lub trociny drzewa liściastego (materiał powinien być „zdrowy” i czysty bez jakichkolwiek zapleśnień), grzybnia ziarnista, worki foliowe wysokotemperaturowe np: do pieczenia w piekarniku, korek z waty oraz niewielką ilość otręb pszennych stanowiących dodatek białkowy do substratu z trocin.

Przygotowanie podłoża.
Drobno siekaną słomę lub trociny z drzewa liściastego zanurzamy w wodzie na ok 24godziny (1 dzień), aby dobrze się nawilżyły. Przygotowywany substrat lepiej się namoczy jeśli zalejemy go ciepłą wodą. Drugiego dnia po etapie moczenia podłoża pozostawiamy go, aby okapało z nadmiaru wody. Prawidłowa wilgotność podłoża powinna zawierać się między 65-70% wilgotności (gdy ściśniemy substrat w ręce wyleci kropelka wody). Tak nawilżone podłoże sypiemy do worków. Jeśli podłoże robimy z trocin, mieszamy je z nawilżonymi otrębami pszennymi (ok 5-10% objętości substratu) i zawiązujemy. Worki napełniamy do 2/3 ich objętości, aby w worku było miejsce na wymieszanie podłoża z grzybnią.
Tak przygotowane i napełnione worki wkładamy do garnka z wodą i gotujemy ok 1 godziny. Następnie worek wyjmujemy i pozostawiamy aby ostygł. Po ostygnięciu czynność gotowania powtarzamy jeszcze raz lub dwa. Zamiast w wodzie możemy worki gotować na parze zwiększając wtedy czas pasteryzacji do 1,5 godziny.

Szczepienie grzybnią.
Grzybnia gdy jest „zbita” a nie sypka, należy rozkruszyć na jak drobniejsze ziarnka. W czystym pomieszczeniu gdzie nie ma zanieczyszczeń i pleśni, otwieramy ostudzony worek z podłożem i mieszamy z grzybnią w stosunku 3-5% objętości substratu. Tak zmieszane i przygotowane podłoże ubijamy, aby stanowiło jedną całość, zamykamy worek przez watowy korek aby kultura mogło oddychać.

Przerost podłoża.
Worki na czas przerostu układamy w czystym pomieszczeniu w temperaturze ok 25 stopni C. Podłoże powinno przerosnąć grzybnią po 2-3 miesiącach. Czas przerastania jest uzależniony od ilości grzybni, temperatury przerostu oraz rodzaju użytego materiału na podłoże. Podczas przerostu nie ma znaczenia czy w pomieszczeniu jest światło, czy go nie ma.

Tworzenie owocników.
Gdy podłoże zostanie przerośnięte przez grzybnię zdjąć worek foliowy (przerośnięte grzybnią podłoże stanowi zbity, jednolity blok). Kultura najlepiej owocnikuje w temperaturach 12-18 stopni C oraz wysokiej wilgotności powietrza na poziomie 90%. Aby zapewnić wysoką wilgotność zalecamy wylać na tackę trochę wody zaś substrat położyć na talerzyku, aby nie miał bezpośrednio kontaktu z wodą. Wszystko nakrywamy przeźroczystą folią dla zapewnienia wysokiej wilgotności powietrza. Można również do tego celu zaadoptować większe akwarium (pamiętając jednocześnie o przewietrzaniu uprawy kilka razy na dobę). Podłoże SHIITAKE do wytworzenia owocników potrzebuje dostępu światła. Aby zainicjować wiązanie owocników na przerośniętym substracie należy dokonać tzw „szoku”. W tym celu substrat umieszczany na jedna dobę w lodówce.

SHIITAKE Twardziak jadalny, Lentinus edodes, Houževnatec jedlý.

Potrzebne do przygotowania podłoża oraz uprawy.

Świeży koński gnój – najlepszy w uprawie amatorskiej bądź kurzak, gnój świński czy króliczy (bez resztek siana), słoma, worki foliowe, skrzynki lub regały, w których będziemy uprawiać pieczarkę, okrywa torfowa (ziemia do przykrycia przerośniętego podłoża), grzybnia ziarnista, gips, płyta fermentacyjna (np.: wybetonowane miejsce na którym przeprowadzimy fermentację)

Przygotowanie fermentowanego podłoża.

Świeży słomiasty koński gnój (jeśli jest mało słomiasty musimy słomy dodać, aby jej stosunek do łajna wynosił ok4:1) układamy na ubitej ziemi, najlepiej płycie betonowej i nawilżamy wodą przez 2-3 dni. W przypadku, gdy używamy gnoju świńskiego lub króliczego, przed nawilżeniem musimy wymieszać go ze słomą w stosunku 1:4, zaś kurzaka 1:6. Po kilkudniowym nawilżeniu podłoża przystępujemy do ułożenia z niego pryzmy kompostowej o minimalnej szerokości i wysokości 1 metra (gdy usypiemy mniejszą pryzmę gnój nie będzie się odpowiednio zagrzewał i uzyskane podłoże nie będzie dobre do rozrostu grzybni). Usypaną pryzmę posypujemy równomiernie gipsem w ilości 20kg na 1m sześcienny obornika. Pryzmę taką pozostawiamy, aby się zagrzewała (po kilku dniach temp wewnątrz niej powinna sięgać ok 60 stopni C). Po upływie 6-7 dni przerzucamy pryzmę kompostową w taki sposób, aby te części nawozu, które w pierwszej pryźmie były na dole i na zewnątrz, w drugiej pryźmie znalazły się w środku – i odwrotnie, te części które w starej pryźmie były w środku, w nowej powinny znaleść się na zewnątrz. Gdy podłoże w pryźmie jest za suche na tym etapie powinniśmy go dowilżyć – należy dodać tyle wody, aby ukazała się ona w niedużej ilości u podstawy pryzmy, ale nie wypływała. Taki proces przerzucania pryzmy, powinniśmy powtórzyć jeszcze dwa razy w odstępach 5 dniowych. W miesiącach letnich fermentacja obornika trwa zwykle 21-25dni. Zimą, gdy fermentację prowadzimy na zewnątrz, czas fermentacji może się wydłużyć o 5-7 dni.

Jeśli nawóz nabrał jednolitego, jasnobrązowego zabarwienia , słoma w nawozie skruszała i zawiera odpowiednią ilość wody (65-70%), można go przenieść do pomieszczenia, jeśli zaś w nawozie znajdą się jeszcze partie nieprzefermentowane, należy go jeszcze raz przerzucić, formując na okres 2-3 dni luźną pryzmę (w substracie nie może być wyczuwalny amoniak, który działa hamująco na rozrost grzybni).

Przygotowanie okrywy pieczarkowej.

Okrywą w uprawie pieczarek nazywa się 3-5cm warstwę „ziemi” nałożonej na podłoże po przeroście grzybnią – co jest niezbędne do wytworzenia owocników. W przypadku gdy nie mamy kupionej gotowej okrywy do uprawy pieczarek, musimy przygotować ją sami mieszając torf ogrodniczy z gliną i piaskiem, dodając 1-3% wapna polowego lub kredy pastewnej.

Dobrze sporządzona okrywa charakteryzuje się:

• dużą i stabilną pojemnością wodną (powinna dobrze chłonąć wodę)
• dobrą przepuszczalnością powietrza i gazów powstałych w podłożu (powinna być luźna, gruzełkowata)
• nie powinna zaskorupiać się, ani zbrylać podczas podlewania
• jej odczyn powinien być lekko zasadowy ok 7,5ph

W uprawie amatorskiej dobrze sprawdza się dostępny w sklepach ogrodniczych torf odkwaszony, bądź ziemia kwiatowa o wysokim ph.

Szczepienie grzybnią.

Gotowy przefermentowany obornik mieszamy np.: na czystej posadzce z grzybnią ziarnistą (jeśli grzybnia jest zbita, a nie sypka należy ją rozkruszyć jak najdrobniej). Grzybni używamy 0,5%-1,0 % w stosunku wagowym do przygotowane podłoża (na 1m3 substratu potrzebujemy 2,5-5kg grzybni.

Zaszczepiony grzybnią substrat wkładamy do worków foliowych, skrzynek lub wykładamy na półki i lekko ubijamy. Grubość podłoża po ubiciu powinna wynosić 18-25cm. Górną powierzchnię równomiernie równamy i przykrywamy papierem gazetowym, który stale lekko zwilżamy.

Przerastanie podłoża przez grzybnię.

Tak przygotowany substrat umieszczamy w miejscu, gdzie temperatura utrzymuje się na poziomie 20-22stopni C. Grzybnia powinna przerosnąć podłoże za ok 2-3tygodnie. Gdy temperatura jest niższa grzybnia przerasta wolniej. Aby grzybnia równo przerosła całe podłoże, a górna warstwa pod gazetą nie przesychała utrzymujemy papier stale wilgotny przez zraszanie – nie zalewając podłoża.

Krycie okrywą

Gdy grzybnia przerośnie podłoże (pod gazetą na całej powierzchni jest delikatna biała grzybnia), zdejmujemy gazetę i przykrywany podłoże 3-5cm warstwą okrywy. Okrywę przed nałożeniem powinniśmy rozdrobnić i tak nawilżyć, aby po ściśnięciu jej w ręce wyciekło kilka kropel wody.

Górną warstwę wyrównujemy i ponownie przykrywamy papierem gazetowym. Po około 10-14 dniach na powierzchni torfu pod gazetą pojawi się grzybnia pieczarki. Aby grzybnia równomiernie przerosła całą okrywę można, w ósmym dniu od jej nałożenia, w całym przekroju przegrabić, ponownie wyrównać i przykryć gazetą. W momencie pojawiania się pierwszych punktów białej grzybni na okrywie ściągamy gazetę i obniżamy temperaturę o kilka stopni np. optymalnie do 16 stopni C. Miejsce uprawy wietrzymy, aby był stały dostęp świeżego powietrza.

W tej fazie uprawy przestajemy podłoże nawilżać utrzymując wysoką wilgotność w pomieszczeniu.

Tworzenie owocników.

Po obniżeniu temperatury, zdjęciu gazety z okrywy i wietrzeniu na powierzchni okrywy w ciągu kilku dni powinny pojawić się zawiązki owocników. W tym okresie kultura jest najbardziej wrażliwa na wahania temperatury oraz nadmierne podlewanie. Najlepiej podlewanie wznowić, kiedy zawiązki pieczarek osiągną wielkość groszku. Tworzenie owocników pieczarki przebiega rzutami w odstępach kilkudniowych. W zależności od temperatury uprawy podłoże wydaje owocniki ok. 6-10 tygodni.

Zbór owocników.

Pieczarki podczas zbiorów delikatnie wykręcamy z podłoża (nigdy nie wyrywamy ani nie wycinamy). Po zbiorze i oczyszczeniu okrywy z resztek trzonków czy zaschłych pieczarek warstwę okrywy możemy uzupełnić. Podczas całej uprawy musimy pamiętać, aby okrywa pozostawała stale wilgotna zaś samo podłoże nie może zostać zalane wodą. Należy również dbać o higienę uprawy.

Grzybnia oraz same grzyby (szczególnie gnijące) przyciągają z bardzo dalekich odległości małe muszki, muchówki – żywiące się nimi. Jest to jeden z podstawowych problemów przy produkcji grzybów. Liczna „inwazja” powoduje straty w uprawie, jest przyczyną infekcji i chorób grzybów.

W uprawie amatorskiej profilaktycznie możemy w pobliżu uprawy stosować np: lepy czy płytki na owady. Gdy muchówek jest dużo trzeba zastosować środek na owady np w formie aerozolu. Pamiętajmy jednak, że grzyby chłoną różnego rodzaju zanieczyszczenia, dlatego nie należy używać „muchozoli” gdy wyrosły już grzyby.

Pieczarka dwuzarodnikowa (Agaricus bisporus, Žampion).

Czubajka kania w naturze rośnie na skrajach łąk, polan i lasów. W przeciwieństwie do większości innych grzybów toleruje również stosunkowo suche siedliska. Owocniki pojawiają się zazwyczaj od końca lipca do końca października, w zależności od pogody.

Czubajka kania jest grzybem nie do końca „udomowionym” to znaczy można ją uprawiać jednak do zadowalającego owocnikowania wymaga miejsc zbliżonych do jej naturalnego występowania. Potrzebuje podobnie jak czasznica olbrzymia do prawidłowego wydania owocników kontaktu z roślinami – głównie trawami.

Najbardziej pewną metodą uprawy (praktycznie stuprocentową) jest zaszczepienie grzybnią-przefermentowanego obornika, przygotowanego jak pod grzybnię pieczarki i po etapie przerostu grzybnią, wysadzenia go w odpowiednie miejsca w ogrodzie. Wadą tej metody jest jednak konieczność posiadania sporej ilości obornika, aby dokonać prawidłowej fermentacji.

Inne metody – jednak mniej skuteczne, polegają na bezpośrednim wysadzeniu grzybni, wprost do gruntu – pod korzenie traw. Dużą rolę przy takim szczepieniu odgrywa wybór odpowiednio „przyjaznego” miejsca dla rozwoju grzybni czubajki kani. Miejsce to powinno być bogate w pruchnicę, wapń, krzemiany oraz nie powinno być narażone na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Poniższe metody szczepienia przebiegają jak proces mioryzacji różnymi szczepionkami mikoryzowymi. Mają tym samym podobną skuteczność.

Pierwszy sposób wysadzania tzw „gniazdami” polega na tym, że motyką bądż szpadlem podnosimy darń trawy lub robimy niewielki dołek i wsypyjemy 10-20 ziarenek grzybni w okolice korzonek trawy. Po umieszczeniu grzybni dołek zasypujemy i udeptujemy. Tzw gniazda powinniśmy robić w odległości 0,5-1m im gęściej je robimy tym większa możliwość zaszczepienia. 1litr grzybni wystarcza do zaszczepienia 100-200m2.

Drugi sposób wysadzania na tzw „dywan” stosowany głownie wiosną i wczesną jesienią polega na napowietrzeniu trawnika areatorem (areator rozcina darń w wielu miejscach) i rozrzuceniu -wysianiu, równiomiernie na nim grzybni ziarnistej. Całość przysypujemy cienką warstwą ziemi i walcujemy. W tej metodzie 1 litr grzybni wystardza do zaszczepienia 50-80 m2.

Po dwóch tygodniach od wysadzenia możemy skontrolować kilka miejsc szczepienia i zaobserwować czy strzębki grzybni przechodzą z ziarenek w pobliża korzonków trawy.

W pierwszych tygodniach od posadzenia należy miejsca szczepień delikatnie nawilżać, szczególnie podczas upałów i w okresach bez deszczu.

Grzybnie możemy wysadzać, w zależności od pogody, od kwietnia do końca października. Pierwsze grzyby powinny pojawić się najwcześniej w drugim roku uprawy. W przypadkach niekorzystnej pogody (susza, upały, zalanie uprawy przez ulewy) lub plagi gryzoni uprawa może okazać się niepowodzeniem.

Czasznica jest grzybem nie do końca „udomowionym” to znaczy można ją uprawiać jednak do zadowalającego owocnikowania wymaga miejsc zbliżonych do jej naturalnego występowania. Potrzebuje podobnie jak czubajka kania do prawidłowego wydania owocników kontaktu z roślinami – głównie trawami.

Najbardziej pewną metodą uprawy (praktycznie stuprocentową) jest zaszczepienie grzybnią-przefermentowanego obornika, przygotowanego jak pod grzybnię pieczarki i po etapie przerostu grzybnią, wysadzenia go w odpowiednie miejsca w ogrodzie. Wadą tej metody jest jednak konieczność posiadania sporej ilości obornika, aby dokonać prawidłowej fermentacji.

Inne metody – jednak mniej skuteczne, polegają na bezpośrednim wysadzeniu grzybni, wprost do gruntu – pod korzenie traw. Dużą rolę przy takim szczepieniu odgrywa wybór odpowiednio „przyjaznego” miejsca dla rozwoju grzybni czubajki kani. Miejsce to powinno być bogate w próchnice, wapń, krzemiany oraz nie powinno być narażone na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Poniższe metody szczepienia przebiegają jak proces mioryzacji różnymi szczepionkami mikoryzowymi. Mają tym samym podobną skuteczność.

Pierwszy sposób wysadzania tzw „gniazdami” polega na tym, że motyką bądź szpadlem podnosimy darń trawy lub robimy niewielki dołek i wsypujemy 10-20 ziarenek grzybni w okolice korzonek trawy. Po umieszczeniu grzybni dołek zasypujemy i udeptujemy. Tzw gniazda powinniśmy robić w odległości 0,5-1 m im gęściej je robimy tym większa możliwość zaszczepienia. 1 litr grzybni wystarcza do zaszczepienia 100-200 m2.

Drugi sposób wysadzania na tzw „dywan” stosowany głownie wiosną i wczesną jesienią polega na napowietrzeniu trawnika areatorem (areator rozcina darń w wielu miejscach) i rozrzuceniu -wysianiu, równomiernie na nim grzybni ziarnistej. Całość przysypujemy cienką warstwą ziemi i walcujemy. W tej metodzie 1 litr grzybni wystarcza do zaszczepienia 50-80 m2.

Po dwóch tygodniach od wysadzenia możemy skontrolować kilka miejsc szczepienia i zaobserwować czy strzępki grzybni przechodzą z ziarenek w pobliża korzonków trawy.

W pierwszych tygodniach od posadzenia należy miejsca szczepień delikatnie nawilżać, szczególnie podczas upałów i w okresach bez deszczu.

Grzybnie możemy wysadzać, w zależności od pogody, od kwietnia do końca października. Pierwsze grzyby powinny pojawić się najwcześniej w drugim roku uprawy. W przypadkach niekorzystnej pogody (susza, upały, zalanie uprawy przez ulewy) lub plagi gryzoni uprawa może okazać się niepowodzeniem.

Potrzebne do uprawy:
Klocek ze zdrowego ściętego drzewa liściastego o średnicy 15-20cm lub pień po ściętym drzewie, grzybnia, nylonowy worek lub folia stretch do owinięcia klocka, parafina lub wosk do zaślepienia otworów po szczepieniu.
Miejsce uprawy:
wilgotne zacienione miejsce w ogrodzie, osłonięte od wiatru oraz bezpośredniego działania promieni słonecznych. Uprawa nie może być narażona na działanie palącego słońca.
W pomieszczeniach zamkniętych uprawę możemy prowadzić cały rok.

Klocki ściętego drewna tniemy na 20-50 cm długości. Krótszy klocek zostanie szybciej skolonizowany lecz będziemy z niego mniej grzybów. Możemy kłody szczepić na kilka sposobów np: „na rzaz” lub „otwór”. W pierwszym przypadku robimy w klocku kilka nacięć np piłą spalinową na 1/3 grubości pniaka. W nacięciach umieszczamy grzybnię ziarnistą, którą należy zabezpieczyć przed wysychaniem oraz szkodnikami ( ślimaki, muszki) np taśmą klejącą. W drugim przypadku wiercimy wiertłem do drewna otwory w rozstawie ok 20 cm w których umieszczamy grzybnie ziarnistą albo grzybnie na kołkach – wygodniejsze rozwiązanie. Otwory również zabezpieczamy przed wysychaniem np: parafiną lub woskiem pszczelim. Zaszczepione kłody na czas przerostu, umieszczamy w foliowym worku, w którym robi się kilka niewielkich dziurek dla wymiany powietrza. Możemy również klocki owinąć folią stretch. Zaszczepione klocki umieszczamy w miejscu, w którym temperatura oscyluje 20-24°C. Gdy szczepimy latem, klocki możemy umieścić na zewnątrz w cienistym miejscu. Szczepiąc kilka pni na raz możemy z nich zrobić stertę. Nakrywamy ją np. plandeką pod którą będą przerastać.
Innym sposobem na przerastanie klocków jest umieszczenie ich w głębokim dołku, na spodzie którego umieszczamy folie. Bezpośrednio na foli kładziemy klocki zaś dół zakrywamy deskami lub folią i gałęziami. Czas przerastania pniaków grzybnią trwa kilka miesięcy. Uzależniony jest od ilości użytej grzybni, temperatury a przede wszystkim rodzaju użytego drewna. Drewno twarde grzybnia przerasta dłużej niż miękkie.
Przerośnięte klocki wyjmujemy z worka i ustawiamy w odpowiednim miejscu w ogrodzie. Możemy je wkopać do 1/3 wysokości do ziemi aby grzybnia pobierała wilgoć z podłoża. Pamietajmy aby miejsce dla owocowania było wilgotne ale nie mokre. Gdy wkopany pień będzie „stał w wodzie” to grzybnia w krótkim czasie zginie. W czasie ciepłych i upalnych dni dobrze jest podlewać okolice uprawy.
Tak przygotowane i przerośnięte pnie będą „owocować” nam wiosną oraz jesienią a czasami nawet chłodnym latem lub ciepłą zimą. Jest to uprawa najbardziej zbliżona do naturalnych warunków w jakich wyrasta boczniak ostrygowaty. Podczas pierwszego roku zbiory nie są tak obfite jak podczas 2-3 roku uprawy. Na drewnie miękkim boczniak ostrygowaty plonuje średnio 3-4 lata natomiast na drewnie twardym 5-7 lat. Gdy grzybnia rozłoży klocki, możemy je dać na kompost lub spalić.
Boczniaki zbieramy całymi karpami, gdy brzegi kapeluszy zaczynają się prostować.
UPRAWA NA SŁOMIE, TROCINACH
Potrzebne do uprawy.
Siekana pszeniczna, pszenżytnia, żytnia lub rzepakowa słoma ( jęczmienna i owsiana nie są polecane). Boczniak dobrze się rozwija również na trocinach z drzew liściastych, ząrbkach czy różnego rodzaju odpadach papierowych.
Pomieszczenia do uprawy.
Miejsce z temperaturą od 8 °C do 18 °C (optymalnie ok 10°C) dla boczniaka ostrygowatego, 16-20°C dla boczniaka mikołajkowego i 18-24°C dla boczniaka cytrynowego. Przy uprawie konieczne jest światło naturalne bądź sztuczne przez 10 godzin na dobę oraz wysoka wilgotność i świeże powietrze (np. komórki, garaże, piwnice, ziemianki, altanki itp.).
Przygotowanie podłoża.
Do przygotowania podłoża używamy słomy bardzo dobrej jakości, suchej, bez zapleśnień i zanieczyszczeń. W pierwszej kolejności słomę należy posiekać (im mniejsze kawałki słomy tym lepiej), następnie włożyć ubijając do mocnych foliowych worków i zalać gorącą wodą, aby cała słoma była zanurzona. Worek zawiązujemy sznurkiem. Tak przygotowane worki z zalaną słomą pozostawiamy na ok 12 godzin. Po tym okresie w spodniej części worka robimy dziurki, aby cała woda mogła swobodnie wyciec (najlepiej obciąć dolne rogi worka). Namoczoną słomę w worku bez wody najlepiej jest pozostawić jeszcze na 24 godziny w temperaturze 45°C.
Gdy nie mamy mocnych worków foliowych słomę możemy sparzyć w jakimś dużym naczyniu bądź wannie. Idealnie byłoby przeprowadzić pasteryzację nawilżonej słomy np. w parniku na ziemniaki przez 4-6 godz w temp. 60-65°C.
Szczepienie grzybnią
Do szczepienia przystępujemy gdy słoma schłodzi się do ok 25°C. Samo szczepienie należy wykonywać w czystym pomieszczeniu zachowując wysoką higienę miejsca pracy. Gdy grzybnia, którą chcemy szczepić, nie jest sypka tylko zbita należy ją rozdrobnić. W kontakcie z grzybnią najlepiej stosować jednorazowe rękawiczki, aby jej przypadkowo nie skazić.
Rozdrobnioną grzybnię mieszamy w worku z nawilżoną słomą i mocno ubijamy, aby nie było pustych przestrzeni. Worek zawiązujemy ponownie sznurkiem i robimy kilka do kilkunastu dziurek średnicy 1,5-2 cm w odstępach 20cm. (możemy np. dokonać nacięć krzyżowych nożykiem do tapet).
1 litr grzybni ziarnistej wystarcza do zaszczepienia 20-30 kg mokrej słomy. Najlepiej używać worków, których średnica po napełnieniu i ubiciu słomy ma ok 30-35 cm.
Przerastanie podłoża.
Worek z zaszczepionym substratem układamy w ciepłym czystym miejscu z temperaturą 20-25°C. W tej fazie nie ma znaczenia czy w pomieszczeniu jest światło czy go nie ma. Gdy temperatura jest niższa czas przerostu podłoża będzie się wydłużał. Nie wolno jednak dopuścić, aby w worku z podłożem temperatura wzrosła powyżej 30 stopni ponieważ grzybnia wtedy zamiera. Dobrze przygotowany substrat pozostawiony w optymalnej temperaturze przerasta grzybnią 14dni.
Prawidłowo przerośnięty substrat poznamy po równomiernym opanowaniu grzybnią (równomiernie zmieni kolor na jaśniejszy- zabieli się). Jeśli w workach pokaże się zielona pleśń, oznacza to że źle przygotowaliśmy słomę, albo nie zachowaliśmy dostatecznej higieny przy szczepieniu.
Zbiory, plony
Aby przerośnięte podłoże wydało nam zadawalającą liczbę owocników konieczne jest przeprowadzenie tzw szoku przez radykalne obniżenie temperatury w pomieszczeniu do ok 12 °C, bądź wystawieniu podłoża (wiosną, jesienią, zimą) na kilka dni czy nocy na zewnątrz. Zmrożenie substratu nie wpływa negatywnie na plonowanie.
Po schłodzeniu worki umieszczamy w pomieszczeniu o temp ok 15°C. .Po kilku dniach na powierzchni słomy w otworach powinny pojawić się zawiązki grzybów. Gdy w otworach zaczną pojawiać się owocniki od tego momentu konieczne jest światło ok 10 godz na dobę oraz wietrzenie – dostęp świeżego powietrza. Należy cały czas pamiętać o wysokiej wilgotności powietrza np. przez zlewanie wodą posadzki .
Boczniaki wyrastają z otworów w tzw karpach. Gdy brzegi kapeluszy zaczynają się u większości grzybów prostować, zbieramy grzyby. Grzyby należy delikatnie wykręcać całymi karpami tak, aby w dziurkach z których wyrósł była ponownie widoczna słoma. Nie należy odcinać karp nożem.
Boczniak owocunikuje rzutami w odstępach kilkutygodniowych po sobie. Wielkość zbiorów z każdym kolejnym rzutem jednak maleje. Podłoże wystarcza zazwyczaj na 4-5 rzutów (3-4 miesiące uprawy).

Instrukcja uprawy – grzybnia ziarnista

Wymagany sprzęt:

– trociny drzew liściastych

– grzybnia ziarnista

– specjalne worki do uprawy grzybów (worki do kupienia na www.planto.eu)

– szybkowar

– wiadro lub pojemnik do mieszania trocin

Przygotowanie podłoża:

Do uprawy stosuje się trociny z  drzew liściastych. Podłoże z trocin wymaga wzbogacenia w łatwo dostępne białko i węglowodany (otręby pszenne lub śruty z ziarna zbóż). Dodatki te nie powinny stanowić więcej niż 10-20% podłoża. Podłoże z trocin wymaga także przed odkażaniem nawilżenia wodą do wilgotności 60%  (na każdy 1 kg trocin użyj 1,5-1,7 litra wody). Wymieszaj trociny z wodą i umieść w workach przeznaczonych do uprawy grzybów (są to worki odporne na wysoką temperaturę oraz posiadają specjalny filtr który umożliwia wymianę gazową podłoża).

Umieść torby w szybkowarze. Użyj dwóch talerzy jednego, aby zapobiec bezpośredniemu kontaktowi torebek z dnem szybkowaru, a drugiego jako obciążenie od góry, aby torba nie zablokowała zaworu bezpieczeństwa.

Sterylizuj ciśnieniowo torby przez trzy godziny pod ciśnieniem 15 psi. Następnie wyłącz podgrzewanie i pozwól wysterylizowanemu podłożu ostygnąć w szybkowarze przez co najmniej 8 godzin.

Szczepienie podłoża grzybnią:

Jest to najbardziej kluczowy moment w przygotowaniu substratu ponieważ wymaga sterylnych warunków, aby nie doszło do zakażenia. Zanim zaczniesz, wytrzyj wszystkie powierzchnie robocze alkoholem 70%.

Upewnij się, że twoje podłoże ostygło wystarczająco, ponieważ wysokie temperatury mogą zabić grzybnię.

Ważne jest, aby działać szybko, ale delikatnie. Noś świeżo wyprane ubrania. Dobrze umyj ręce i użyj środka dezynfekującego do rąk (dobrze sprawdza się alkohol 70%). Unikaj tworzenia zakłóceń powietrza. Grzybnie i torby z substratem wystaw tak krótko, jak to możliwe  na działanie powietrza zewnętrznego.

Otwórz torebkę z substratem od góry i wsyp trochę rozdrobnionej grzybni. Z reguły grzybni dodaje się w ilości od 5% do 10% wagi substratu . Tak więc do substratu o wadze 2,5 kg zwykle dodaje się od 125 do 250 g grzybni na ziarnie.

W idealnym przypadku do uszczelnienia górnej części worka z substratem stosuje się zgrzewarkę impulsową (zgrzewarkę). Niektóre domowe zgrzewarki próżniowe mają również wbudowaną zgrzewarkę, którą można użyć. Alternatywnie możesz skręcić samą górę torby, złożyć ją raz (aby poprawić uszczelnienie), a następnie zamknąć za pomocą opaski samozaciskowej.

Teraz, gdy worek jest zamknięty, grzybnie należy wymieszać  z podłożem tak równomiernie, jak to możliwe. To jeden z powodów, dla których warto zostawić dużo pustej przestrzeni w torbie.  Od tego momentu worek można zwinąć/masować, aby kontynuować mieszanie grzybni. Gdy grzybnia jest dobrze wymieszana, podłoże powinno zostać „ubite” na blacie stołu, z powrotem w solidny blok.

Inkubacja

Po zaszczepieniu substraty są gotowe do inkubacji. To dość prosty krok. Umieść bloki w czystym pomieszczeniu lub pojemniku, takim jak pojemnik z pokrywką / pudełko do przechowywania, i inkubuj je w temperaturze około 18 do 25°C, do czasu, gdy grzybnia rozprzestrzeni się równomiernie po całym podłożu.

Czasy inkubacji różnią się w zależności od gatunku, jakości grzybni, temperatury itp. Proces może trwać od 2 do 16 tygodni.

Gdy substrat zostanie w pełni skolonizowany przez grzybnię, jest już gotowy do wydania owocników. Poszczególne gatunki różnią się wymaganiami co do upraw, dlatego zapraszamy po szczegółowe informacje na www.planto.eu.

Instrukcja szczepienia drewna za pomocą grzybni na kołkach

Szczepienie drewnianych kłód lub pniaków za pomocą grzybni na kołkach możemy robić przez cały rok. W czasie, gdy grzybnia nie skolonizuje drewna, należy ją przechowywać w dodatniej temperaturze.

W zależności od gatunku, grzyby owocują przez kilka sezonów, aż do wykorzystania wszystkich składników odżywczych z drewna.

Zalecany sprzęt:

kłoda drewna (długość 90 – 120 cm)
piła do drewna
wanna lub beczka do moczenia
wiertarka i wiertło 9 mm
grzybnia na kołkach (drewniane kołki, w pełni skolonizowane grzybnią)
torba z juty, folia spożywcza, stretch.
wosk uszczelniający
młotek

Przygotowanie:

Jakość drewna ma kluczowe znaczenie dla udanej uprawy. Po ścięciu drewna
pamiętaj, aby przechowywać go w suchym miejscu przez 2 -3 tygodnie, a następnie przygotować w następujący sposób:

namoczyć całą kłodę przez 2-3 dni w wannie i pozostawić do wyschnięcia na zewnątrz na jeden dzień. Używaj kłód drewnianych z korą o średnicy 20-35 cm i długości 90-120 cm.
Zamówioną grzybnię na kołkach należy odstawić na 2 lub 3 dni do temperatury pokojowej (maksymalnie 28°C ), aby dać grzybni czas na regenerację.  Jeśli planujesz użyć grzybni w późniejszym terminie to należy ją  przechowywać w lodówce w temp. 2 – 5°C.

Szczepienie drewna:

Przed szczepieniem odetnij dwu centymetrowe kawałki z każdego końca drewnianej kłody i wyrzuć je. Minimalizuje to zanieczyszczenie i wzrost niepożądanych grzybów czy pleśni. Wokół pniaka wywierć równolegle otwory na głębokość 4-5 cm. Nie spiesz się oraz nie dociskaj zbyt mocno wiertarki, ponieważ jeśli drewno zbyt mocno się nagrzeje, to może to wpłynąć na jego jakość. Teraz miejsce wiercenia umieść kołki zaszczepione grzybnią. Zalecamy szczepić  również miejsca  ze wcześniej wyciętych powierzchni, aby uzyskać jeszcze lepsze wyniki.

Jak tylko cała kłoda zostanie zaszczepiona, zamknij otwory woskiem uszczelniającym. Najprostszą metodą jest nałożenie pędzlem ciepłego, płynnego wosku i zanurzenie odciętych końcówek.

Wzrost grzybni
W celu prawidłowego rozwoju grzybni pnie zawiń w wilgotne worki jutowe lub stretch ( zadaniem foli jest powstrzymanie zbyt szybkiego wysychania drewna) i umieść w zacienionym miejscu, w ogrodzie lub w dobrze wentylowanej piwnicy przez około 10 tygodni.
Worki jutowe muszą pozostać wilgotne. Faza przerostu kończy się, gdy zobaczymy w miejscach szczepień biały nalot – grzybnię.

Pielęgnacja w ogrodzie
Jak tylko kłody zostaną w pełni skolonizowane grzybnią , wykop otwór w ogrodzie o głębokości 15 cm i umieść kłodę w pozycji pionowej.

Do uprawy na balkonie wykorzystaj doniczki wypełnione piaskiem lub kamieniami. Pamiętaj, aby drewno i gleba wokół  drewnianych klocków były co jakiś czas podlewane.
Owocniki rozwijają się w ciągu roku o różnych porach w zależności warunków atmosferycznych, jaki i gatunku grzyba.

Specjalne wskazówki dotyczące Lentinula edodes (Shiitake)
Shiitake nie potrzebuje kontaktu z glebą. Kłody można również umieścić i przymocować do ogrodzenia.
Zalecamy używanie bali drewnianych (z korą) o długości około 90 – 120 cm
i średnicy około 15-20 cm.
Aby pobudzić drewno do wydania owocników, należy je odpowiednio przygotować:

zanurz je w zimnej wodzie na 24 h (kłoda powinna być całkowicie zalana wodą).  Po namoczeniu uderzaj (rzucaj)  kłodą o betonową powierzchnię.  Po około 14 dniach powinny pojawić się pierwsze zalążki grzybów. Po zbiorach odstaw kłodę na 6 -10 tygodni, potem można powtórzyć całą procedurę z namaczaniem i rzucaniem!

Zimowanie
Aby uchronić kłody przed mrozem, wystarczy na zimę zawinąć je w worki jutowe.

Szkodniki
Ślimaki uwielbiają grzyby! Aby te żarłoczne stworzenia nie zniszczyły całości
upraw, zalecamy zbudowanie ogrodzenia ślimaka wokół kłody. Nie używaj przynęty na ślimaki jak i innych  chemicznych substancji zwalczające szkodniki, trucizna może trafić do owocników grzybów!